K. Brutents

".. Nodari Simonia 1992'de kendisiyle röportaj yaptığımda, IMEMO'da Yönetici Yardımcısıydı. Sınırsız bir enejiye sahip bu Gürcü adam, İngilizce'yi günlük konuşma dilinin tüm inceliklerine vakıf olarak konuşabiliyordu. Daha önce Merkez Komite'nin Uluslararası İlişkiler bölümünde çalışmıştı ve burada kaydadeğer sosyal sermaye -güvenilir dostluklar- biriktirme fırsatı bulmuştu. Bu sosyal sermaye daha sonra Parti ideologlarıyla tartışmaya girdiğinde ona yardımcı olacaktı. Simonia bana bir kahkaha atarak şöyle demişti: "Benim karakterim öyle ki, ben kendimin düşmanıyım."

Onun sıkıntıları 1975'te doktora tezini yayınladığı zaman başlamıştı. Bu yaısında Marksizm-Leninizmin, Rus tarihinin ve parti tarihinin eleştirildiği koca bir kitaptı. O burada sosyalist ekonomi politikasını, hatta tüm sosyalizm fikrini eleştiriye tabi tutmuş ve aslında SSCB'de sosyalizmin hiç bir zaman inşa edilmemiş olduğu sonucuna varmıştı. Ona göre NEP başarısızlığa uğrayınca sosyalizm de başarısızlığa uğramıştı. Bu anlayış kendisine alkış getirmedi.

"Kitabı eleştirenler beni bir oportünist, bir anti-Marksist vb. olarak nitelediler. Bu 75, 76, 77 yıllarında süren bir mücadeleydi. Mutfakta karımla oturup eğer beni işten atarlarsa ne yapacağımı düşünüyordum, ama bu hiç bir zaman başıma gelmedi çünkü benim liberal ve ilerici [çalışma arkadaşlarım], Zagladin ve Brutents beni savundular - gerçi her zaman açıkça olmasa da. Ben derginin yayın kurulundan atılmıştım. Ama Zagladin ve Brutents yine de makalelerimin yayınlanmasına çalıştılar ama adım yayın kurulunda görülmüyordu."

(Metta Spencer, The Russian Quest for Peace and Democracy, Lexington Books, 2012, s. 48-49)

orijinal kaynaktaki alıntı:




hakeza:

russianpeaceanddemocracy.com/nodari-simonia-1992